Onzichtbare moeders

Het is een week voor Moederdag als ik dit stukje schrijf. Volgende zondag is het dus Moederdag. En hoewel iedere moeder weet dat dit een commercieel gebeuren is, het helemaal niks zegt over de relatie met je kind, is iedere moeder toch stiekem op zoek naar een speciale invulling van die zondag. En dan bedoel ik gewoon eerlijk: op zoek naar een beetje extra en spontane aandacht van haar kind(eren). Ze weet heus wel dat de overige dagen van het jaar ook van haar gehouden wordt. Dat het stom is om twee keer zoveel dan anders te moeten betalen voor een bosje bloemen. Dat het niet handig is om te grote verwachtingen te hebben van die dag, want je bent alleen maar verzekerd van een cadeautje als ze op de lagere school zitten! Heerlijk die gekleide asbak en beschilderde fotolijstjes! Alle rationele bedenkingen ten spijt: het is voor iedere moeder dezelfde valkuil, ieder jaar weer.

Maar wat nou als je van tevoren weet dat het helemaal geen speciale zondag wordt. Dat je niet hoeft te rekenen op spontane aandacht. Simpelweg omdat er geen sprake is van een kind om jou aandacht of een cadeautje te geven.
Een kind dat jou wel moeder heeft gemaakt, maar veel zorg nodig heeft door bijvoorbeeld een meervoudige handicap of beperking en dus niet zomaar een cadeautje in de winkel kan kopen.
Of een kind dat er niet is omdat je het op enig moment af hebt moeten staan aan de dood…
Dat laatste maakt zo’n moeder een onzichtbare moeder.

Ik las op het internet het volgende:

Lieve onzichtbare moeder: ik hoop dat je kunt voelen dat het zonnetje ook voor jou schijnt en ik hoop dat op deze beladen dag prettige herinneringen overheersen. Herinneringen aan dat lieve, unieke wezen dat van jou een moeder maakte.
En lieve zichtbare moeders: ken jij een onzichtbare moeder in jouw omgeving? Ik durf te wedden dat ze het best fijn vindt als zij én haar kind niet helemaal vergeten worden op Moederdag.
Probeer het maar. Begin een gesprek, noem haar kind bij naam. Ze zal je dankbaar zijn. Het kind heeft bestaan, ook al was het misschien maar kort, en het mag er zijn. Negeer het niet.
Een onzichtbare moeder verdient jouw steun en erkenning als collega-moeder. Want dat is ze namelijk voor altijd.

Het is jammer dat ik pas vandaag op het idee kwam om hierover te schrijven en dat het dus pas na Moederdag onder uw aandacht komt. Maar anderzijds is het altijd een goed moment om een onzichtbare moeder een hart onder de riem te steken.

Onzichtbare moeder, met dagen soms zo donker en schrijnend verdriet
Weet dat er een sterretje daarboven van jou is, die jou wél altijd ziet
Het kindje dat jou moeder maakte, die door geboorte een uniek geschenk gaf
Dát grootste cadeau… dát pakt niemand jou meer af…

En dat geldt natuurlijk ook voor alle onzichtbare vaders!

Beste lezers, vier het leven! Wilt u meer weten, kijk gerust eens rond op mijn site, vraag wat informatie aan of een offerte:

NEEM CONTACT OP                    OFFERTE AANVRAGEN